شخصیت پردازی کودکان در آثار داستانی جلال آل احمد

این پایان نامه پس از بحث مقدماتی و نیز طرح مباحثی در مبانی نظری تحقیق چون تاریخچه، تعاریف و نظریه های شخصیت و شیوه های شخصیت پردازی، به گونه شناسی شخصیت های کودک در پاره ای از داستان های کوتاه و بلند جلال آل احمد پرداخته و شیوه های شخصیت پردازی کودکان را در این داستان ها مورد بررسی قرار داده است و نقش سایر عناصر داستانی (طرح، درون مایه، زاویه دید، صحنه، فضا و زبان) در ارتباط با شخصیت پردازی این داستان ها بررسی و ارزیابی کرده است. در این بررسی مشخص شد که بیش از 70 درصد از شخصیت های کودک در داستان های مورد بررسی نقش اصلی دارند و همچنین تمامی شخصیت ها ساده و ایستا ایستایند و پیچیدگی شخصیتی ندارند. این شخصیت ها از جهات گوناگون مورد بررسی قرار گرفته اند. در این داستان ها بیشتر از شیوه شخصیت پردازی غیرمستقیم استفاده شده است. از عوامل شخصیت پردازی کنش (رفتار)، گفتار، محیط، نام و وضعیت ظاهری بر سایر عوامل برتری دارد است. از سوی دیگر نقش عناصر داستانی دیگر در ارتباط با شخصیت ها و شخصیت پردازی این داستان ها حائز اهمیت است و در حقیقت عنصر شخصیت در ارتباط تنگاتنگ با این عناصر قرار دارد به نحوی که با تکیه بر آنها شخصیت های داستان ها و جایگاه آنان به خوبی بازشناخته می شوند. بررسی مدل گرماسی داستان ها نشان می دهد که نیمی از شخصیت های کودک در این داستان ها از کنشگران اصلی داستان اند که در بسط و گسترش طرح نقش دارند. همچنین در بحث زاویه دید با توجه به نظریه کانونی شدگی ژنت معلوم شد که در نیمی از این داستان ها روایت گر داستان با آن کسی که داستان را می بیند از هم متمایزند. کلید واژه: شخصیت پردازی، شخصیت، آل احمد، عناصر داستان، کودک